Zmarły w 2013 roku Michaił Kałasznikow to w krajach dawnego Związku Radzieckiego (i nie tylko) postać ikoniczna. Skonstruowany przez niego karabinek automatyczny AK-47 to najsłynniejsza broń strzelecka wprowadzona do masowej produkcji po drugiej wojnie światowej. O tym właśnie jak syn chłopa z ałtajskiej wsi (kułaka i zesłańca), mający za sobą jedynie siedmioklasową edukację, przeszedł do historii opowiada dramat Konstantina Busłowa („Forsa”, „Awanturyści”). Nie jest to jednak, wbrew pozorom, klasyczna biografia słynnej postaci; to zamykająca się w kilku latach opowieść o tym, jak nikomu nieznany młody żołnierz Armii Czerwonej, bez doświadczenia i fachowego przygotowania technicznego, wprawia w zdumienie, a ostatecznie pozostawia w pokonanym polu tak cenionych wojskowych inżynierów, jak Wasilij Diegtiariow, Aleksiej Sudajew oraz Fiodor Tokariew. Jego droga na szczyt, co film szczegółowo przedstawia, jest długa i wyboista, lecz najważniejsze, że ostatecznie zakończona sukcesem. Busłow dba o smaczki – nie brakuje więc w „Kałasznikowie” ani wstrząsających obrazów wojny, ani wątku miłosnego; ze wszelkich sił reżyser skupia się też na tym, aby na portrecie głównego bohatera nie znalazła się nawet najmniejsza rysa. I by po seansie już nikt i nigdy nie podważył faktu, że AK-47 to oryginalna konstrukcja Kałasznikowa.

Opis Sputnik nad Polską