Jesień 1918 roku. Porucznik Alfred Kiekieritz po opuszczeniu wojskowego lazaretu  trafia jako komendant do galicyjskiego miasteczka Turka. Chory na gruźlicę esteta, świadomy zbliżającej się śmierci, obsesyjnie myśląc i rozmawiając  o niej, stara się nadać gasnącemu życiu sens, m.in. kolekcjonując piękne przedmioty.

Znakomita adaptacja powieści Andrzeja Kuśniewicza. Jeden z najlepszych (i ulubionych) filmów w dorobku Janusza Majewskiego i kolejny w jego twórczości obraz ginącego świata. Opowieść o śmierci, jej rozmaitych przejawach – jednostkowej i (symbolizowanej przez I wojnę światową) masowej, umieraniu człowieka i odchodzeniu c.k. epoki. Jeden z najpiękniejszych w polskim kinie obrazów Galicji, podkreślający jej oniryczne piękno (doskonałe zdjęcia Zygmunta Samosiuka) i wielojęzyczność, łącznie z służącym za tytułową metaforę językiem kabały.