Początki II RP. Gabriel Narutowicz wraca po latach emigracji do kraju i decyduje się startować w wyborach na prezydenta. 9 grudnia 1922 roku Zgromadzenie Narodowe po raz pierwszy w historii II RP ma dokonać wyboru głowy państwa: w sejmowych kuluarach toczą się rozmowy, zawiązują koalicje, liczone są głosy. Ostatecznie, w piątej turze, prezydentem zostaje Narutowicz. Jego elekcja wywołuje gwałtowny sprzeciw środowisk prawicowo-nacjonalistycznych…

„Śmierć prezydenta” jest niemal paradokumentalną rekonstrukcją wyborów prezydenckich oraz krótkiej prezydentury Narutowicza. Aby przedstawiać polityczne wydarzenia w porywający sposób, Kawalerowicz stosuje rozmaite chwyty audiowizualne – posługuje się dynamiczną kamerą, wygrywa napięcia między bohaterami i przeplata akcję scenami z przesłuchania Niewiadomskiego, mordercy Narutowicza. Jak pisała po premierze Ewa Nurczyńska, „Film zachwyca bogactwem rekonstrukcji i inscenizacji scen kameralnych i zbiorowych, których przebieg posiada swe autentyczne, historyczne pierwowzory. Film imponuje też bogactwem szczegółów obyczajowych, tych widzianych w skali prywatnej i społeczno-politycznej. Uderza w filmie ogromna troska o taką konstrukcję psychofizyczną i charakteryzację postaci bohaterów wydarzeń, by przypominały autentyczne postacie historyczne. Sam dobór aktorów uznać można za wielki artystyczny sukces”.