Jeden z mniej znanych filmów Kena Loacha. Bohaterami Rozbitków są pracownicy kolei z Yorkshire, którzy na własnej skórze odczuwają skutki prywatyzacji British Rail. Pewnego dnia mężczyźni zostają poinformowani, że od teraz pracują dla prywatnej firmy, która musi mierzyć się z konkurencją. Wielu robotników dobrowolnie odchodzi z pracy, a inni są zwalniani, ponieważ agencja poszukuje tańszych pracowników.

Loach odniósł się w Rozbitkach do sprawy prywatyzacji British Rail w latach 1994–1997. Krytycy wskazywali, że bezlitosna diagnoza reżysera była tym razem mniej kontrowersyjna niż zwykle, ponieważ bardzo duża część społeczeństwa brytyjskiego źle oceniała to, co w latach 90. stało się z koleją na Wyspach. Jak pisała Ewa Mazierska, Rozbitkowie to jednak także „jeden z najśmieszniejszych filmów Loacha. Śmiech rodzi się tu jednak głównie z rozpoznania absurdów prywatyzacji i bezsilności wobec właściwej czasom Thatcher i Majora zachłanności, która z niczym się nie liczy” (E. Mazierska, Ken Loach – patrz i walcz, Warszawa 2002).